İKİ KOR




Bir kor tanıyıram, gözü korsa da, özü kor deyil.

Bəzən qəm odunda qovrulursa da,

Ağlına, hissinə o nankor deyil.

Gecəli-gündüzlü yazır, oxuyur,

Ağlının gözüylə o görür, duyur.



Ancaq... biri də var... kor deyilsə də,

gözü görməyir.



Dostu göz önündə öldürülsə də,

görmədim deyir...

Yaxşıya ortaqdır, yamanı görmür,

O, saata baxır, zamanı görmür.

Fikrini, hissini ucadan deməz,

bəzən gördüyünü görmək istəməz.

Gözləri görməyən kor deyil hələ,

Görmək istəməyən kordur, deyərdim.

Belə müqəvvaya, belə cahilə

Həyatın özü də gordur, deyərdim.



B. Vahabzadə